प्राण कंठाशी येणॆ किंवा अती खाणे मसणात जाणॆ.

सराफा. इन्दौर.

प्रत्येक सराफावाले भय्यांच्या हातचे थोडे, थोडे खाण्याचा विचार आणि अट्टाहास, आणि धाडसी साहस.

सराफाच्या प्रवेशद्वारापासुन केलेली सुरवात. शेवट भल्यामोठ्या जिलेबीने केलेला. भुट्टे का किस वर मन जरा जास्तच रेंगाळलेले.

हिंग, पोटात घेणे, पोटावर लावणं, लिंबुसरबत आल्याचा रस घालुन. सोड्याचा मारा.

गडाबडा लोळणॆ. जीव घाबराघुबरा होणे, प्रचंड महाप्रचंड पोटात वेदना. असह्य कळा.

खोबऱ्याच्या कचोऱ्यांवर जरा कमी ताव मारला असता तर ? गराडु खाणॆ पुढच्या वेळीसाठी राखुन ठेवले असते तर ? वाटॆत कोठारी जवळ जरासी साबुदाणा खिचडी चाखुन पाहिली नसती तर ?

देवा , अरे देवा, नाही सहन होत नाही.

देवा, आजची रात्र पार पडो, उद्याला "मधुरम" मधे गुलकंदवाली कतरी खायला नाही जाणार.

छप्पन,, मधुरम. दुकानात जेवढ्या बरफी आहेत त्यांचातला प्रत्येकी एकएक पीस खाण्याचा विचार. अटटाहास. आणि साहसी धाडस.