भीमथडी जत्रा.

जेरी कसा चीजच्या वासाने वेडापिसा होतो व चीज खाण्यासाठी धावतो, अगदी तसाच हा राजाभाऊ वागत असतो. 

भिमथडी जत्रा भरणार म्हटल्यावर त्याला त्याचे वेध लागुन राहीले, जीव वेडापिसा झाला, केव्हा येकदा चुली वरच्या भाकऱ्या खातो असे त्याला झाले.

उद्दघाटनाची फित कापण्याआधीच ते पोहोचले मंडपात, ते ही कसे संयमी पवित्रा घेवुन, येकदमच तुटुन नाही पडले. प्रथम   चहुबाजुने चारी अंगाने सर्व स्टॉलचे निरीक्षण केले गे्ले, कोणाकडे काय मिळाते, ते कुठुन आले आहेत, काय कस काय वगैरे वगैरे. 

मग पुर्ण विचाराअंती त्यांनी इंदापुरवरुन आले्ल्यांकडे मक्याची भाकरी ( ही केवळ त्यांच्याच कडे मि्ळत होती ), मेथीचे पिथले, वांग्याचे भरीत, मिरचीचा ठेचा हा्णण्याचे निश्चीत केले. 

त्रुप्ती. केवळ ब्रम्हानंदी टाळी.

पण या नादात त्यांनी मोठी घोडचुक केली. या प्रदर्शनात उत्तम दर्ज्याचे आंबेमोहोर व इंद्रायणी तांदुळ विकायला होते.  हल्ली वयोपरत्वे ते केव्हाकेव्हा वेड्यासारखे वागतात तसेच तेथे वागले आणि आता रोज सकाळ संध्याकाळ जेवतांना हळहळातात, अरेरे आपण जास्त विकत घेतले असते तर !

आंबेमोहराचा भात शिजत असतांना त्याचा दरवळणाऱ्या सुवासाने तर ही अपराधी पणाची भावना खुपच तिव्र होवुन रहाते.