उरळीकांचनच्या निसर्गोपचार आश्रमात

 असच कधीतरी लिहिलेले.  उरळीकांचनच्या निसर्गोपचार आश्रमात मिळणाऱ्या खाण्याबद्दल.

राजाभाऊंनी सर्वांना प्रणाम करत उरुळीकांचन येथील निसर्गोपचार आश्रमात पावुल ठेवले. 

दिवस पहिला. 

सर्व सोपस्कार पार पडले.  सकाळचे साडेदहा. 

राजाभाऊंची पावले आपसुकच भोजनगृहाकडे वळली.

उकडलेली तोंडल्याची  भाजी,  बिन तिखटाची, मिठाची, मसाल्याची . सोबत नाचणीची भाकरी.

संध्याकाळचे साडेसहा.

उकडलेली डांगराची भाजी. बिना तिखटाची, मसाल्याची , बिना मिठाची. सोबत नाचणीची भाकरी.

दिवस दुसरा.

सकाळचे सात. 

गरमागरम काढा. पोटात काहीतरी गेल्याने अंगात कशी हुशारी आली.( जी हुशारी एनिमा घेतल्यानंतर बाहेर पडली.)

वेळ सकाळची सव्वादहा.

उकडलेली कोबीची भाजी. बिन तिखटाची, मिठाची, मसाल्याची . सोबत नाचणीची भाकरी.

उत्साह हळुहळु मावळायला लागला. पण काळेकाकुंनी मात्र कमाल हो. अजुनही त्या उत्साहाने खिंड लढवत होत्या.

दुपारी परत एकदा काढा. 

उपाशी पोटी परत जरा तरतरी वाटु लागली.

वेळ संध्याकाळचे चार. 

नजर राहुन राहुन घडाळ्याच्या काट्‍याकडे वळु लागली.

वाजले एकदांचे सव्वासहा.

उकडलेली फ्लावरची भाजी. बिन तिखटाची, मिठाची, मसाल्याची . सोबत परत एकदा नाचणीची भाकरी.

दिवस तिसरा. 

वेळ सकाळची.

राजाभाऊंची पावले ह्या वेळी भोजनगृहाकडे वळण्याच्या ऐवजी कार्यालयात वळली.

"मला डिस्चार्ज हवायं "