सात्विक थाळी. सदाशिव पेठ

तु आंबटशौकिन आहेस. माझे एक नातेवाईक मला नेहमी बोलत असतात. ( त्यांना शौक आणि आंबटशौक यातला फरक ते अमराठी असल्यामुळे बहुदा ठावुक नसावा, Hopefuly. असा राग येतो).

सिग्नल. गाडी थांबलेली. फियाट. डुक्कर फियाट. १९५७ चे मॉडेल, ओरीजीनल इटालीयन. मागच्या सीट वर ३ तगडॆ डॉबरमन. सोबत नुरजहांची. "किसी तरह से मुहब्बत मे चैन पा न सके ’. बाजुच्या गाडीतले दोघे वयस्कर मुसलमान गृहस्थ कौतुकाने पहात बोलतात ’ आप  तो बडॆ शौकीन आदमी है !’

सात्विक थाळी. सदाशिव पेठ. शेजारच्या बाईंनी राजाभाऊंच्या बायकोचे कान फुकलेले. तिला भुलवलेले.  

"मला संक्रांतीचे वाण , हळदीकुंकु वाटायला आणायचयं. तुळशीबागेत आज आपल्याला सकाळी जायचयं. त्या आधी आज आपण बाहेरच जेवु. " आतुन फर्मान.

"आईईईई, मला कॉलेज ला जायचयं, मुकाट्याने घरी जेवण कर’

"ये तु गप रे, आमच्या बरोबर चल,  जेव व पुढे जा"

अपिल नाही. जायचे म्हणजे जायचे.

   

पहिल्याच घासात राजाभाऊ बेहद्द खुश. गोळ्याची भाजी. चिंचगुळ घालुन केलेली. ( गोळ्याची आमटी ठावुक होती पण भाजी ?), 

चवदार, रुचकर, साधे, सात्वीक, भोजन. थाळी.  झक्कास, सोबत पंचामॄत, वा वा ,भाई, पंचामृत म्हणजे काय, आवडले म्हणुन काय अख्खी वाटी खायचे ? दुसऱ्यांचा विचार करायचा की नाही ?  

त्यात परत मसाले भात ! वाढा , अजुन वाढा, राजाभाऊंचे चित्त अडकले होते  मसालेभातातल्या काजुत. काजु ताटात पडले, जीव भांडयात पडला. 

मऊसुत पोळ्या, सफेद वटाण्याची भाजी ( ही नाही रुचली तितकीशी ) , बटाट्याची सुकी भाजी (ही तर प्रिय ), आमटी, काकडीची पचडी, रसमलाई, लोणाचे पापड व वरती ताक  सुद्धा. दर फक्‍त रु. ५० , अमर्यादीत, हाणा किती हाणायचे ते.  अशी सुस्ती आली म्हणुन सांगु. पण तु्ळशी बाग, आता काय करायचे, तंगडातोड करत आकंठ जेवलेले जिरवायचे ? 

किती वेळा या टिळक रोड वर गेलो असु, बादशाही मधे चकरा झाला असतील , पण त्याच्या अगदी जवळ असलेले ’सात्वीक थाळी" हे नजरेआड कसे काय झाले होते देव जाणे. आयुष्य अर्धे फुकट गेले म्हणायचे की काय ?