राजाभाऊंचे पुर्वज नक्कीच भोर मधे रहात असावे व त्यांनी आपल्या वाड्यात गुप्तधन पुरलेले असावे , जे राजाभाऊंनी वारंवार, बारबार लगातार भोर मधे खेचुन घेत असावे असा त्यांना दाट संशय आहे. आणि आल्यामार्गे परत कधी परतु नये, परतांना वेगळा मार्ग धरावा हा राजाभाऊंचा विचार.
मांढरदेवच्या डोंगरात, पठारावर केवळ काळुबाईच्या दर्शनाला जायचे असेल तरच जावे असे कुणीतरी कोठेतरी लिहुन ठेवले आहे काय ?
वाईवरुन परतांना ह्या मार्गे आपण परत पुण्याला जावु असा त्यांनी विचार केला व त्या प्रमाणॆ ते तडक सुटले. गेल्या खेपेस राजाभाऊ भोरकडुन मांढरदेवच्या पठारावर चढले होते, या टोकापासुन ते त्या टोकापर्यंत्चे सारे पठार पालथे घातल्यानंतरही त्यांचे समाधान म्हणुन काही झाले नव्हते आणि त्यावेळी वाईकडे खाली उतरण्याचा बेत वेळेअभावी रद्द करावा लागला होता. तसेच खालच्या दऱ्यांमधे ,पठारावरती आच्छादलेल्या ढगांमुळे तसे काहीसे निसर्गावलोकन बाकी राहीले होते.
या डोंगराची उंची चांगलीच आहे, वाईकडुन चढ चढ चढणारा घाट रस्ता उत्तम, अंमळ वेळ लागतो हे खरे , वर चढतांना आजुबाजुची शोभा बघण्यासाठी मधेमधे थांबावे लागते., मग वर घाटमाथ्यावर गेल्यानंतर मधल्या टप्पात दोन्ही बाजुला दऱ्या व मधे असणारा रस्ता , असे द्रुष्य दुसरीकडे पहाणे नाही.
हा सारा परिसर चवीचवीने उपभोगावा. वाटल्यास वर जरुर रहावे. रहाण्याची व जेवणाची सोय आहे
वाटेवरती
नेमके याच वेळी कॅमेऱ्यामधल्या दोन्ही बॅटऱ्या फुस्स व्हाव्यात ?
No comments:
Post a Comment