मुक्काम - गौरी देशपांडे

स्पर्शाला भिऊ नकोस, आणि प्रेमळ विचारांना. पण सहजसोप्या भावनांना आणि कृतीला वेढुन बसलेल्या मोठ्या घायपाती शब्दांना भी. कारण शब्द जितकं सांगतात तितकंच दडवतात, स्वत:ला आणि दुसऱ्याला फसवतात.

या कालिंदीच्या मनाचा "थांग" लागणे कठीण होत चालले आहे। "मुक्काम" परत तीचा आपल्या घरी ? तळेगावला ? डॉ.विश्वनाथ पहात असलेल्या अपंग आणि मतिमंद मुलांसाठी असलेल्या रुग्णालयात ? जेथे ती नोकरी करते तेथे ? आणि ते ही दिमीत्री ला सोडुन ?

दिमीत्री , पुन्हा एकदा भेटतो आणि काहीच घडुन नये ? की एखादी गोष्ट मिळेपर्यंतच तिचे आकर्षण आणि मिळाल्यावर मन तृप्त होवुन तिच्यापासुन दुर जाणे , मन शांत होवुन, उर्मी निवल्यानंतर ?

ओ , कालिंदी, नाही उमजतच नाहीस तु।

येवढा प्रवास करुन ही परत मुक्कम आपल्याचपाशी ? का ? का स्वत:चे वेगळे आयुष्य उभे करायचे " इयान पासुन , दिमीत्री पासुन दुर ? का ?

दुस्तर हा घाट आणि थांग" मधल्या "थांग" ची कालिंदी नंदन ला सोडुन दिमीत्रीची आठवण मनाशी ठेवुन परतलीय भारतात.
ग्रीसला जाते काय दिमीत्रीला भेटायला आणि परत येते काय ?

कोडे नाही उलगडत.