आयसीयु. सकाळ.

आयसीयु. सकाळ. तब्बेत आहे तशीच. फारसा जास्त फरक नाही. किंचीतशी सुधारणा आहे असे डॉक्टर म्हणतात. पण तिचे चाललेले हाल बघवत नाहीत.

काल रात्री घरी झोपायला गेलो, सकाळी लवकर उठुन रुग्णालयात गेलो. वरती आयसीयुच्या बाहेर हॉल मधे बसलेल्या नातेवायकांचे सुतकी, तणावपुर्व चेहरे बघवले नाहीत. सर्वांचेच रुग्ण गंभीर अवस्थेत. सैफी मधे आयसीयु च्या बाहेर नातेवाईकांसाठी एका हॉल मधे झोपण्यासाठी बेडची व्यवस्था आहे. आत गेलो , वातावरणात एक प्रकारचा दर्प भरुन उरलाय. आतापर्यंत सतत तिथेच असल्यामुळे हा वास जाणवत नव्हता.

एसी असल्या मुळे खोलीत सर्व बंद बंद. दिवसरात्रभर येथे राहीलेल्या नातेवाईंकांचे वास सर्व सरमिसळ होवुन राहीले आहेत. घुसमटायला झाले. सर्व खिडक्या दारे उघडुन फ्रेश हवा, वारे आत घ्यावेसे वाटले. मग थोडयावेळाने त्याची सवय होवुन गेली.

हातात फक्त वाट बघणे आहे.