सैफी हॉस्पीटलच्या प्रवेशद्वारावर खुप अर्थपुर्ण वाक्य लिहीले आहे.

" When I fall sick it is he who cures "

किती खरय. जेथे जातो तेथे तु माझा सांगाती ,चालवीशी हाती धरुनीया.

या दिवसात किती जण फुकटचे सल्ले देत रहातात, धार्मीक, वैद्यकीय . ही पोथी वाचा, ते चरीत्र वाचा, हा जप करा हे करा, फोटॊ बेडखाली ठेवा, ही उदी लावा, तुम्ही या डॉक्टर कडे का जात नाहीत ? या ला का कन्सल्ट करत नाहीत , हा डॉक्टर या विषयातला सर्वोतम आहे वगैरे वगैरे. परत वर बोलायला मोकळे आम्ही चांगले सांगत होतो, ऐकायला नको.

जो येतो त्याला वर आयसीयुत जावुन तिला बघायचे असते. काही जण नकार देवुन पण कसे काय कोण जाणे वर जातातच व कारणाशिवाय काहीतरी तिच्या कडे जावुन बडबडतात, हाका मारतात. कसे यांना काहीच कळत नाही ?

रस्तातुन रुग्णवाहीका सायरन वाजवत जात असतांना आपली गाडी तत्काळ बाजुला घेवुन तिला पुढे जावुन द्यायचे येवढे सुद्धा भान आपल्या कडे नाही. निदान आपण तिला अडथळा तरी करु नये ही तरी जाणीव असावी.