जिद्दीने आपल्या पायावर उभ्या असणाऱ्या अपंगांना वास्तविक पहाता आपण माणुसकीच्या द्रुष्टीकोनातुन मानाची वागणुक देणे अपेक्षीत आहे, त्यांच्या भावनेची कदर करत, ते जगत असलेले कष्ट्मय जीवन त्यांच्यासाठी सुसह्य करणॆ हे आपले प्राथमीक कर्तव्य आहे. त्यांच्या यातनांची जाणिव सर्वांनी ठेवायला हवी.
सात, सात किलो वजनाचे जडशिल बुट घालुन, ते सांभाळत, त्यामुळे होणाऱ्या वेदना हसऱ्या मुद्रेने सहन करत, वावरतांना, आयुष्य जगतांना , त्यातल आनंद मिळवण्याचा प्रयत्न करीत असतांना, त्यांना नसत्या भ्रामक कल्पना उराशी बाळगत आडकाठी करुन आपण स्वतःलाच परमेश्वरापासुन दुर करत आहोत.
या पुढे या सर्व श्रीमंत, मोठाल्या देवस्थानांने त्यांच्या सोईसाठी व्हील चेयर्स ची सुविधा उपलब्ध करुन द्यावी, जेणे करुन लांबलांबुन आलेल्यांना देवदर्शनापासुन वंचीत रहावयास लागणार नाही.
No comments:
Post a Comment