यंदाचा गुढी पाडवा मला भलताच महागात पडलाय. घरात चक्क प्रवेशबंदी चा हुकुम पुकारण्यात आला आहे. माझ्या दॄष्टीकोनातुन जरी मी नव्या वर्षाची सुरवात चांगली केली , हा दिवस सत्कारणी लावला असला तरी, धर्मपत्नीच्या मते मी फुकट गेलेली केस आहे. युसलेस माणुस आहे.
सक्काळी सक्काळी गेला गावाच्या उठाठेव्या करायला ,सण नाही वार नाही , घरात बसायचे नाव नाही.
आता शोभा यात्रा काय रोजरोज असतात ? त्यात परत नेमके याच दिवशी पार चांगले कार्यक्रम होते त्याला मी काय करु शकतो ?
सकाळी नेहरु सेंटर मधे ऒडीसी नॄत्याचा फार देखणा कार्यक्रम झाला. मग त्याच्या नंतर चित्रकलेची प्रदर्शने, डोळ्याचे पारणॆ फिटले. मग कान म्हणायला लागले "आम्हाला पण तॄप्त कर ना ! " आता त्यांचे चोचले पुरवायला श्री. आदित्य खांडवे यांचे गायन ऐकायला "ट्रिनीटी क्लब, मुगभाट, गिरगाव " मधे जाणॆ क्रमप्राप्त होते. काय मारवा रंगलाय म्हणुन सांगु.
ही तरुण पिढी खुप गुणी आहे. अलीकडे मी महान, थोर आणी जेष्टांचे गाणॆ ऐकणे जवळ जवळ बंदच केले आहे.
मग काय ऐन गुढी पाडव्याच्या दिवशी दिवाळीच्या पाडव्यात फुटतात तसे फटाके व ऍटम बॉंब.
That's too bad. HKG,
आणी माझ्या हातुन नकळत पण कुणी दुखवले जावु नये असे मला वाटत असते.
2 comments:
काय मनसोक्त आयुष्य जगताहात तुम्हीं हरेकृष्णजी. नशिबवान आहात.
लिहित रहा.
Shama,
Yes, I must say.
Post a Comment