Suranga Daté यांनी मोदकप्रिय राजाभाऊंच्या एका पोष्ट वर चविष्ट कविता रचली आहे
राजाभौंनी हंड्ब्रेक सोडला , गाडी गियर मध्ये टाकली,
आणि एकदम थबकले ....
गूळखोबरं -किसमिस -इलायची च्या वासाने वेडे झाले
आणि क्लचवरचा पाय निघाला .....
हात हळू हळू डब्यापर्यंत गेले ,,,,,
मोद्क्मय मन ,
मोद्क्मय डोळे ,
मोद्क्मय नाक,
हात शिवशिवले .
अचानक विचार आला,
बाप्पा साठी किती लोक मोदक करतात ,
छोट्या मुलांचे प्रायोगिक मोदक ,
मोठ्या मुलीनी केलेले मोदकाचे मनापासून प्रयोग,
गृहिणीने केलेले उत्क्रष्ट जिन्नस,
काही कलाकृती, काही ओबडधोबड ,
काही श्रद्धेने काठोकाठ भरलेले, मुलांपुर्तेच पर्व्डलेले ,
आणि काही सज्जन गृहस्थांनी
आपापल्या दुकानात बायकांना मदत म्हणून ठेवलेले मोदक.
बाप्पा ला हे खाउ का ते खाउ , असे होत नसेल का ?
बाप्पाच्या तोंडाला पाणी सुटत नसेल का ?
हावरट उंदीरमामाना ब्रेक लाउन, बाप्पाने मनाला आवर घातला असेल....
राजाभौन्चा हात परत गाडीच्या चाकावर आला,
मोदकांच्या डब्यांनी सुटकेचा निश्वास टाकला ,
किल्य्या फिरल्या , क्लच दाबले गेले,
गाडीनी वेग धरला ,
आणि सर्व मोदक सुखरूपपणे वहीनीन्च्या पर्यंत जाउन पोचले..
No comments:
Post a Comment