जीव नुसता घुसमटतोय या मुंबईत. कधी एकदा पुण्याला कायमचा रहायला जातो असं झालयं. दुर सर्वांपासुन दुर, एकट्याने. स्वतंत्रपणॆ जगण्यासाठी. कंटाळा आला हे या अश्या आयुष्याचा.
रहिये अब ऐसी जगह चलकर जहाँ कोई न हो,
हम सुखन कोई ना हो पासबाँ कोई न हो,
पड़िये गर बीमार, तो न हो तीमारदार
और अगर मर जायें तो,
नौहाख्वाँ कोई न हो।
No comments:
Post a Comment