वाह उस्ताद वाह

आपल्या आगमनाची वर्दी देण्यासाठी त्याच्याकडे काहीच साधन उरले नव्हते, त्याची ती प्रिय सखी, ती सौदामीनी, ती तर त्याला सोडुन केव्हाच गेली होती, आतमधे , तबल्यावर कडकडत राहण्यासाठी आणि तो आषाढातला मेघ बाहेर तिच्या विना, तिच्या आठवणीत तुफान बरसत राहीला.

सभागृहाच्या आत सारे तालाचा वर्षावात , जलधारात गच्च ओलेचिंब होत होते, मग बाहेर कोसळत असलेल्या मुसळधार पावसाची काय तमा.

काल झाकिर हुसैन च्या शिष्यवर्गांनी गुरुपोर्णिमा साजरी केली.

शेवटी मन प्रफुल्लित केले ते उस्ताद झाकीर हुसैन, फाझल कुरेशी आणि योगेश साम्सी यांच्या तबलावादनानी.

काल किती तरी काळानंतर राजाभाऊंचे मन प्रसन्न झाले, शांत झोप लागली.

सर्वांना असाच गुरु लाभो.