गुड बाय २००७

जाते हो तो जावो, हम भी यहां यादोंके सहारे जी लेंगे. गुड बाय २००७ , तु तुझ्या कालाविधीत मला जेवढा तळ दाखवलास तेवढेच त्या मधुन वर ही उचललेस. ज्या बद्द्ल मी तुझा फार आभारी आहे. केव्हातरी हे आयुष्यात घडायला हवेच, नाहीतर जीवनातील अमुल्य धडे शिकायला कसे काय मिळाले असते ?

मौजे गम से कोई न हो मायुस, जिंदग़ी डुबकर उभरती है ! नेहमी हे मी मला सांगत असे, खरच जिंदग़ी नेहमीच डुबकर उभरत असते, गरज असते ती आपण आपला तोल सावरण्याची, एगो न सांभाळण्याची, एक ना दो ना तीन , चार, कैक वेळा संधी दरवाजावर ठोकत असतांना देखील , आवाज न ऐकु येण्यासाठी कानात घातलेली बोटे आपणच बाहेर काढण्याची.

वर्ष सरता सरता अखेरीस का होईना पण ते जमले. बर ते जर जमले नसते तर होणाऱ्या परीणामाला सामोरे जाण्याची उमेद खरच शिल्लक राहीली होतीच असे नाही.

पण बर का २००७ , जाता जाता तु मला खरच खुप काही दिलेस, शिकवलस.

आता प्रतिक्षा २००८ ची.

येते नवे वर्ष सर्व बॉगर्स ना आनंदमयी, हसरे, ताणतणाव रहीत, जावो ही सदिच्छा.