आज अचानक

रुक रुक के चली और चलके रुकी.
लोकल ट्रेनची अवस्था वाईट होती. पण राजाभाऊंना त्याच काय ? त्यांच मन विहरत होते नॉर्वे मधे, जणु ते नॉर्वेमधल्या "बर्गन रेल"नेच प्रवास करत होते , मेधा आलकरी लिखीत ’सुर्य होता रात्रीला " हे प्रवासवर्णन वाचता वाचता.
अपर्णा मोडक यांनी लोकसत्ता मधे लिहिलेला कदंबा वरील अप्रतिम लेख वाचल्यानंतर केव्हा एकदा हा वृक्ष, ती मोहक फुले पहातो असे झाले होते.
आणि मग अचानक राजाभाऊंचे तिच्याकडे लक्ष गेले, अगदी त्यांच्या समोर , ती तिथेच बाहेर होती, लावण्यवती, भुलवणारी , मोहावणारी. जिला त्यांना आधी असंख्य वेळा पाहीले असेल पण नाव ठावुक नसलेली ती अनामिका, ती कदंबाची वेडावुन सोडणारी फुले.
सा सुदरा अस्ति ।
आषाढस्य प्रथमदिवसे मेघमाश्लिष्टसानुं
वप्रक्रीडापरिणतगजप्रेक्षणीयं ददर्श ।
आषाढ आला, मेघदुताचे वेध लागले.
तर मग असा हा कदंब राजाभाऊंना मेघदुतात पण भेटला.
नीचैराख्यं गिरिमधिवसेस्तत्र विश्रामहेतो
स्त्वत्संपर्कात्पुलकितमिव प्रौढपुष्पेः कदम्बै ॥
रोमांचित होती तव स्पर्शे कदंबाचीहि फुले
नीचगिरी आहे विश्रांतीला तू थांब जरासा रे ॥
हस्ते लीलाकमलमलके बालकुन्दानुविद्ध
नीता लोध्रप्रसवरजसा पाण्डुतामाननेश्रीः ॥
चुडापाशे नवकुरबकं चारु कर्णॆ शिरीषं
सीमन्ते च त्वदुपगमजं यत्र नीपं वधूनाम ॥
आहे जिथे वधूच्या केसात कुन्द माळलेले,
विलसते तेज मुखांवर लोध्रपुष्पे परागे ॥
केशपाशी नव-कुरबक, कदंब-पुष्प भांगी
असे कानीं मोहक शिरीष, क्रीडा-कमळ हाती ॥
२१,२५ २६
नीपं दॄष्टवा हरितकपिषं केसरैरर्धरुढे
राविर्भुतप्रथमुकुलाः कन्दलीश्चनुकम ॥
जग्ध्वारण्येष्वधिकसुरभिं गन्धमाध्रय चोर्व्याः
सारड.गास्ते जललवमुचः सूचयिष्यन्ति मार्गम ॥
अर्धकेशी हिरवी करडी नीवफुले पाहत
पाणातिरी नवमुकुलांछ्या कंदली खात खात ॥
दग्धवनी हुंगत असता मधु मातीचा गंद
नवजल शिंपीतां तुजला दावि मार्ग सारंग ॥
ज्ञानेश्वर कुलकर्णी यांच्या " हे मेघा " मधुन मराठी, आग्लभाषीय काव्यानुभाब साभार.