तुफानी बरसात. जणु काही वादळच. भिमाशंकरच्या जंगलात वाट चुकलेले ते, भटक भटक भटकुन , अनेक डोंगर चढउतार करुन कधी तरी रात्री भिमाशंकरला पोचलेले ते . झोपायला थंडगार, ओलावलेली जमीन आणि समोर आलेला आणखीन एक भलामोठा डोंगर. क्षणभर वाटले आता त्यावर चढाई करायची तरी कशी ?
गरमागरम भाताच्या एक चांगलासा डोंगर आणि बोटं व साथसाथ जीभ भाजवणारी डाळ.
अन्नदाता सुखी भव ! त्या तश्या रात्रीत भुकेल्या जीवास पुन्हा एकदा स्वयपाक करुन वाढणाऱ्या त्या बाईंचे आभार मानावे तेवढे थोडेच.
परमसुख , परमसौख्य , परमभाग्य म्हणतात ते हेच.
सर्वांच्या आधी एकट्याने जेवायला बसलं की एक धोका असतो.
पाठच्यांचा विचार करुन थोडे हात राखुन जेवलं तर
"एवढे मर मर मरुन चांगले जेवण केले तर जेवायला नको , विचित्र माणुस आहे "
आवडा हात मारला तर
" काय कळतं की नाही ? पाठचांच्या विचार नाही, दुसरे कोण जेवायचे आहे त्याचे भान नाही. "
हाण गणप्या हाण.
श्रुती मंगल कार्यालयात जेवायला जाणे व ताटातले गरमागरम तुप सोडलेले उकदीचे मोदक खाण्यासारखे सौख्य नसावे.
क्रॉफ्रर्ड मार्केटला जाणे आणि "बादशाहा" मधे जावुन फालुदा न पिणॆ असे केव्हाच झालेले नाही
राजाभाऊ कधी केव्हा कुठे आणि कशासाठी जातील याचा नेम नाही.
आता मुळात शाकाहारी असलेल्या राजाभाऊंना घरापासुन दुर असलेल्या वेसावे कोळी सी फुड फेस्टीवलला जाण्याचे काहीच प्रयोजन नव्हते. पण ते गेले खरे.
राजाभाऊंचा मोबाईल खणखणला.
संध्याकाळचा दुसरा प्रहर सुरु होता. आज उशिरापर्यंत बसुन कामाचा फडशा पाडण्याचा त्यांचा मानस.
"उद्या सकाळी नास्ताला मिसळ करणार आहे "
"ठिक आहे "
पुढे काय करायचे हे राजाभाऊंना ठावुक होते.
शट डाउन आणि पावले आपसुकच वळली फडके उद्योग मंदिराकडॆ.
पोह्याचा चिवडा, फरसाण, शेव इत्यादी इत्यादी.
फडके उद्योग मंदिर, ताजे घरगुती पदार्थ मिळण्याचे ठिकाण- विलेपार्ले.
आता मालकांच्या गोड बोलण्यामुळे येथे येणे होते की येथे मिळणाऱ्या , संतुष्ट करुन सोडणाऱ्या पदार्थांमुळे की या दोन्ही गोष्टी एकत्र झाल्यामुळे ?
कधी उपवासाचा फराळी चिवडा, कधी जरासा तिखट बटाट्याचा चिवडा, मधेच डिंकाचा , मुगाचा लाडु, बटाट्याची शेव, साधी शेव, एखादे भेळीचे पाकीट, तर कधी आलेपाक , कधी हे तर कधी ते. अनारसे मात्र राहुन गेली आहेत आगावु मागणी न नोंदवल्यामुळे आणि अजुन येथे मिठाई देखील खायची आहे.
विलेपार्लेच्या खाद्यभ्रमंतीत सापडुन गेलेले एक चविष्ट ठिकाण.
अश्या ठिकाणी राजाभाऊ गेले की त्यांना काय खरेदी करु नी काय नाही असे होत रहाते आणि मग त्यांच्या बायकोला त्यांच्यावर भडकायला आणखीन एखादे निमित्त मिळते.
शिवाजी पार्क मैदान.
कट्टावर बसणे, गप्पा मारणे, बोलणे, विचार ऐकणे, रमणे, हसणे , खेळणे, पोहणे, गणेशाला पाया पडणे, दोरीवर, मल्लखांबावर चढणे, व्यायाम करणे, मैदानाभोवती चालणे, धावणे, आणि हो बघणे देखील.
अशी एक ना अनेक कारणे घेवुन इथे येणे.
पण राजाभाऊ.
त्यांच काय आपलं, एकच मक्सद घेवुन पार्कात जाणे.
गरमागरम, बटाटा भजी.
भजी खाणे.
केवळ हाणणे. मनोसोक्‍त हाणणे. हा असा घाणा आणि त्यातुन भज्यांचे बशीत पडणे.
आणि मग काय.
हाणा काळेकाका हाणा
